Hussein Chalayan - Ο εκκεντρικός αρχιτέκτων της μόδας

Η δημιουργία δεν έχει όρια για τον τουρκοκύπριο σχεδιαστή, που του αρέσει να αμφισβητεί τα στερεότυπα και να προκαλεί. Με αφορμή την παρουσίαση της εγκατάστασης - τούνελ για τη βότκα Level, τον συναντήσαμε στην Αθήνα και μας μίλησε για το έργο του.

Ότι και αν κάνει ο Hussein Chalayan, τα φώτα της δημοσιότητας στρέφονται επάνω του. Με έναν μαγικό τρόπο, οι δημιουργίες του κινούνται στο όριο μεταξύ τέχνης και μό¬δας. Από τη μία δημιουργεί εικαστικές εγκαταστάσεις και σκηνοθετεί ταινίες και από την άλλη τα ρούχα του μοιάζουν με γλυπτά. Πάντα, όμως, η δουλειά «αφορά το σώμα» μέσα από ένα παιχνίδι απουσίας - παρου¬σίας - αποκάλυψης. Τα κοστούμια του είναι παράξενα και έχουν δομή ξεκάθαρα αρχιτεκτονική. Ρούχα κινούμενα που με το πάτημα ενός κουμπιού γίνονται πιο αποκαλυπτικά, ρούχα-τραπέζία, ρούχα αυτοφωτιζόμενα με λέιζερ, ρούχα-καλύμματα επίπλων που με¬τατρέπονται σε βραδινά σύνολα, ρούχα που λειτουργούν και ως άτρακτοι αεροσκάφους.
Οι κολεξιόν του ξεχωρίζουν για τον πειραμα¬τισμό τους, τον πρωτότυπο και εντυπωσιακό σχεδιασμό, τις ιδέες ανάδειξης του σώμα¬τος, τη χρήση υψηλής τεχνολογίας και την έκφραση πολιτιστικής ταυτότητας. 0 πολυ-βραβευμένος Τουρκοκύπριος σχεδιαστής -που έχει την έδρα του στο Λονδίνο - βρέθηκε την περασμένη εβδομάδα στην Αθήνα προ¬κειμένου να παρουσιάσει το νέο του project στο πολιτιστικό κέντρο Ελληνικός Κόσμος. Πρόκειται για μια εικαστική εγκατάσταση, που δημιούργησε για την εταιρεία V&S Absolut Spirits με θέμα τη βότκα Level. Με σχεδιαστική μαεστρία, ο Chalayan οδηγεί τους επισκέπτες να διασχίσουν ένα τούνελ στα τυφλά, χρησιμοποιώντας τις υπόλοιπες αισθήσεις τους για να αναγνωρί¬σουν την ταυτότητα του προϊόντος.

Πώς εμπνευστήκατε την εγκατάσταση;
Η απουσία της όρασης ήταν η πρώτη ιδέα. Προσπάθησα να μεταφράσω τη σκέψη αυτή σε σχέση με το ποτό δημιουργώντας μία εμπειρία για τον θεατή. Αρχικά σκέφτηκα να μετατρέψουμε το μπουκάλι σε ένα μουσικό όργανο που θα παράγει διαφορετικούς ήχους. Μετά προέκυψε η ανάγκη για τη δημιουργία ενός χώρου όπου θα αντηχούσαν αυτές οι μουσικές. Ετσι γεννήθηκε η ιδέα του τούνελ. Μου άρεσε η σκέψη ότι το σώμα θα μπορούσε να νιώσει τον ήχο μέσα στον χώρο. Παραδίνο¬ντας όλες τις αισθήσεις στο απόλυτο σκοτάδι, η συναισθηματική εγρήγορση σε βοηθά να μυρίσεις και νά αισθανθείς τα συστατικά του ποτού. Ετσι, στο τέλος της διαδρομής απολαμβάνεις ολοκληρωτικά τη βότκα.

Το παιχνίδι απουσίας - παρουσίας έχει σχέση με το γεγονός ότι νιώθετε, όπως έχετε δηλώσει, χωρίς ρίζες;
Ως Τουρκοκύπριος δεν έχω συγκεκριμένες ρίζες, στοιχείο που έχει καθορίσει τη δου¬λειά μου. Εκπροσωπώ μια γενιά ανθρώπων που έχουν δύο-τρεις καταγωγές κάτι που συναντάς συχνά στο Λονδίνο όπου μεγά¬λωσα, θεωρώ ότι ανήκω στην Αγγλία, την Κύπρο, την Τουρκία, τη Μεσόγειο... Συχνά αναρωτιέμαι ποιος πραγματικά είμαι.

Γιατί ακόμη και οι κολεξιόν σας μοιάζουν με performances και εγκαταστάσεις;
Δεν έχω εμμονή με τά installations. Εξαρτάται από την ιδέα κάθε φορά. Ορισμένες φορές όμως τα ίδια τα ρούχα απαιτούν εκτεταμένους χώρους. Μου αρέσει η δουλειά μου να αφη¬γείται πάντα μία καινούργια ιστορία.

Τη δουλειά σας χαρακτηρίζει πάντοτε το στοιχείο του αποπροσανατολισμού.
Εχετε δίκιο, όμως το ενδιαφέρον μου εστιάζεται στο πώς το εισπράττει αυτό ο θεατής. Μέσα στο τούνελ η έλλειψη όρασης εντείνει την αίσθηση του αποπροσανατολισμού εγείροντας τις άλλες αισθήσεις. Αντίστοιχα, στα σόου μου τα μοντέλα παρουσιάζουν τα ρούχα επάνω σε κινούμενες ή περιστρεφόμενες βάσεις που δημιουργούν μια αίσθηοη αποπροσανατολισμού, αφήνοντας όμως τη φαντασία των θεατών να κάνει τους δικούς της συνειρμούς. Σε κάθε περίπτωση πάντως, δεν χρησιμοποιώ το στοιχείο αυτό για εντυπωσιασμό.

Ενδιαφέρεστε για τους χώρους, αλλά δεν γίνατε αρχιτέκτων, όπως ήθελαν οι γονείς σας...
Η μόρφωση αποτελούσε προτεραιότητα για τους γονείς μου και το ταλέντο μου στο σχέδιο σήμαινε για εκείνους σπουδές αρχι¬τεκτονικής. Προσωπικά, έχω εμμονή με το σώμα και ίσως γι' αυτό δεν έγινα αρχιτέκτων. Ηθελα να επικεντρωθώ σε αυτό. Ο,τι έχει να κάνει με τη δουλειά μου περιστρέφεται γύ¬ρω από το σώμα. Οι αρχιτεκτονικές ιδέες με ελκύουν ακόμη, όμως περισσότερο σε θεω¬ρητικό επίπεδο. Κυρίως λόγω της επιρροής που ασκούν στην κοινωνία. Σαφώς τα ρούχα ασκούν μικρότερη επίδραοη, αν σκεφτεί κα¬νείς τη διάρκεια ζωής ενός κτιρίου.

Οι πρωτοποριακές δημιουργίες σας πόσο επηρεάζονται από την τεχνολογία;
Είμαι φανατικός με την τεχνολογία. Είναι το μόνο μέσο που εξελίσσεται συνεχώς και μου δίνει τη δυνατότητα, ακόμη και σε κάθε κολεξιόν μου, να ενσωματώνω στα υφάσμα¬τα μηχανικές ιδιότητες που δεν έχουν εφαρ¬μοστεί ξανά στο παρελθόν.

Εμπνέεστε από το έργο άλλων σχεδιαστών;
Βεβαίως. 0 Marc Newson, ο ves Behar, ο Μιχάλης Αναστασιάδης, ο Martino Gamper είναι μερικοί από αυτούς. Αυτό που με απογοητεύει, όμως, είναι ότι πολλές φορές οι ιδέες των ντιζάινερ μένουν σε επίπεδο πρωτοτύπου και δεν κυκλοφορούν μαζικά. Τα περιοδικά τις προβάλλουν, αλλά δυστυχώς δεν γίνονται μέρος της ζωής μας. Το ίδιο ισχύει και στη δουλειά μου, έχω πολλά πρω¬τότυπα που δεν κυκλοφόρησαν ευρέως.

Αυτό συμβαίνει και στην υψηλή ραπτική...
Φυσικά, μόνο που εκεί οι δημιουργίες αντιγράφονται αμέσως μετά τα σόου, οπότε κυκλοφορούν μαζικά...


Πηγή:συνέντευξη στο Μέμο Φιλιππίδη για το περιοδικό ΒΗΜΑDECO, 13 Νοεμβρίου 2008

Η ΕΥΦΑΝΤΑΣΤΗ ΟΨΗ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ

«Η ΕΥΦΑΝΤΑΣΤΗ ΟΨΗ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ»
ENAΣ ΑΙΩΝΑΣ ΚΟΣΜΗΜΑΤΩΝ ΕΝΔΥΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ Ε.ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ 1880 - 1960
Μουσείο Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη - ΑΙΘΟΥΣΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΩΝ ΕΚΘΕΣΕΩΝ
16 Απριλίου 2008 – 10 Ιανουαρίου 2009


Περισσότερα από πεντακόσια κοσμήματα ένδυσης που χρονολογούνται από το 1880 έως τις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα φιλοξενούνται στο Μουσείο Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη σε μία περιοδική έκθεση αφιερωμένη στο κόσμημα ως απαραίτητο συμπλήρωμα της γυναικείας αμφίεσης. Λαμπερές, πολύχρωμες δημιουργίες από μια πρώτο-εμφανιζόμενη ιδιωτική συλλογή που αριθμεί 2500 και πλέον αντικείμενα, συνθέτουν στα πλαίσια της έκθεσης αυτής έναν αιώνα εξελίξεων στον χώρο της μοντέρνας κοσμηματοποιΐας αλλά και της πολιτικής, της μόδας και της τέχνης.
Γεννημένα στα ατελιέ των μεγάλων couturiers, τα κοσμήματα ένδυσης («costume jewelry»), αποτελούσαν τον αντίποδα των κοσμημάτων υψηλού κόστους Ιστορικών Οίκων του δυτικού κόσμου. Χάρη στην ευελιξία που επέτρεπε στους δημιουργούς τους η χρήση ημιπολύτιμων υλικών, όπως γυαλί, κεραμικά, ευτελή μέταλλα, πρώιμα πλαστικά όπως βακελίτης και καζεΐνη, οργανικά υλικά όπως κοχύλια, τα κοσμήματα ένδυσης συμβάδιζαν με τον παλμό της καθημερινότητας. Σήμερα, εικονίζουν τις πολιτικό-κοινωνικές εξελίξεις αλλά και τη ζωηρή αλληλουχία των εικαστικών ρευμάτων που χαρακτήρισαν τον χώρο της τέχνης στο πέρασμα του 20ου αιώνα.
Αναβιώνουν απόηχους της Βικτωριανής Αγγλίας και της Belle Époque, των κινημάτων του Αrt Nouveau και Αrt Deco, την παράτολμη μόδα του Charleston και των flapper girls. Τα κοσμήματα της έκθεσης απηχούν, παράλληλα, τόσο τα δύσκολα χρόνια των δύο παγκοσμίων πολέμων και του Αμερικανικού Κραχ όσο την καταναλωτική ευμάρεια των δεκαετιών του ’50 και του ’60. Συνδέονται με ηχηρά ονόματα όπως αυτό της Εlsa Schiaparelli, της δημιουργού πού αναστάτωσε τον χώρο της μόδας την δεκαετία του 1930 εμπνευσμένη από τoν Σουρεαλισμό και το έργο του Dali και του Cocteau.
Με έμφαση στην Αμερικανική Κοσμηματοποΐα της ένδυσης, και έργα από περισσότερους από 110 δημιουργούς και εταιρίες, η έκθεση μαρτυρεί την αστείρευτη φαντασία των σχεδιαστών αλλά και τον δυναμισμό μιας ‘βιομηχανίας’ η οποία δημιούργησε νέους τύπους κοσμημάτων για να ανταπεξέλθει στης ανάγκες της εποχής. Ζώα, λουλούδια, πρίγκιπες, ακροβάτες και γελωτοποιοί, ακόμη και τοπία ή σκηνές εμπνευσμένες από την μακρινή ανατολή, σαγηνεύουν με την ποικίλη θεματογραφία αλλά και με την τολμηρή υπερβολή των χρωμάτων και των υλικών τους. Ευέλικτα και ευφάνταστα τα έργα της έκθεσης μαρτυρούν ότι ο χώρος του κοσμήματος ένδυσης λειτούργησε και ως προπομπός των εξελίξεων στον χώρο του εικαστικού κοσμήματος για το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, θέτοντας τις βάσεις για ένα νέο ξεκίνημα στην παγκόσμια εικαστική σκηνή.

Μουσείο Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη
Καρυατίδων & Καλλισπέρη 12
Ακρόπολη 117 42
τηλ. 210-9221044, 210-9227260, 210-9239260, 210-9239709
fax: 210-9237358

Email:jewelrymuseum@ath.forthnet.gr


Πηγή: http://www.lalaounis-jewelrymuseum.gr/

Yves Saint Laurent - Ο Βασιλιάς της γαλλικής μόδας

Τα ρούχα του αγαπήθηκαν από την υψηλή κοινωνία και το λογότυπό του με τα τρία γράμματα έγινε διάσημο σε όλο τον κόσμο. Η αχλή του μύθου που περιβάλλει το Γάλλο μόδιστρο δεν πρόκειται να σβήσει με το θάνατο του. Κι αυτό όχι μόνο επειδή έφερε πά¬ντα χαρακτηριστικά μυθιστορηματικής περσόνας, αλλά γιατί κυρίως ήταν «ο πρώτος που ανήγαγε την υψηλή ραπτική σε τέχνη και της έδωσε διεθνή επιρροή», όπως δήλωσε για εκείνον ο πρόεδρος Νικολά

Γεννήθηκε την εποχή που η Σανέλ έκανε επανάσταση στη μόδα με το «μικρό μαύρο φόρεμα» και ξεκίνησε την καριέρα του ως σχεδιαστής δίπλα στον Κριστιάν Ντιόρ που επέστρεψε στη μεταπολεμική γυναικεία μόδα τη χαμένη της θηλυκότητα. Στη μετέπειτα αυτόνομη πορεία του στο χώρο κέρδισε τη θέση του στο πάνθεον δίπλα στους ευφυείς δασκάλους και προκατόχους του. Όταν ήταν ακόμα εν ζωή, αρκετοί αποκαλούσαν τον Ιβ Σεν Λοράν «τελευταίο θρύλο» της μόδας του 20ού αιώνα. Αποχαιρετώντας τον, αξίζει να αναφερθούμε στις πτυχές του έργου του για τις οποίες η μόδα δεν πρόκειται να τον ξεχάσει ποτέ.

Ήταν ο νεότερος σχεδιαστής που είχε αναλάβει ποτέ έναν οίκο μόδας - έγινε καλλιτεχνικός διευθυντής του οίκου Christian Dior σε ηλικία μόλις 21 ετών! Έγινε το «δεξί χέρι» του ίδιου του Κριστιάν Ντιόρ ενώ είχε μόλις συμπληρώσει τα 17 έτη. Με την πρώτη του κιόλας συλλογή για το θρυλικό οίκο, στάθηκε στο ύψος της φήμης του και απέσπασε θριαμβευτικές κριτικές. Το 1965, στην κολεξιόν Mondrian για τον οίκο Yves Saint Laurent πια, ανέδειξε τα γεωμετρικά μοτίβα σε κορυφαία τάση. Το 1966, προβλέποντας τη ραγδαία εξέλιξη του χώρου του pret-a-porter, λάνσαρε τη δεύτερη, πιο οικονομική σειρά της φίρμας του, την Yves Saint Laurent-Rive Gauche. Την ίδια χρονιά παρουσιάζει στην κολεξιόν του το σμόκιν, σήμα κατατεθέν του στιλ του, καθιερώνοντας το στη γυναικεία γκαρνταρόμπα. Στην ίδια συλλογή δίνει έμφαση και στο γυναικείο κουστούμι, του οποίου υπήρξε και ένας από τους βασικούς υποστηρικτές. Και τα δύο θεωρούνται πως ήταν από τις καινοτομίες που «απελευθέρωσαν» τη γυναίκα μέσα από τη μόδα και το στιλ.

Στον Ιβ Σεν Λοράν η μόδα χρωστάει το στιλ σαφάρι. Μεγαλωμένος ο ίδιος στην Αλγερία, πρώην αποικία της Γαλλίας, επηρεάστηκε από την «αποικιακή» αρχιτεκτονική και αισθητική και εμπνεύστηκε το στιλ που συνδύαζε τα στοιχεία της με κάποια αφρικανικά μοτίβα. Πρώτη φορά ο σχεδιαστής παρουσιάζει το safari jacket το 1968. Από την ίδια καλοκαιρινή συλλογή προέκυψαν όμως δύο ακόμα μεγάλες τάσεις που σημάδεψαν τη μόδα της εποχής: οι διάφανες μπλούζες και η ολόσωμη φόρμα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 ήταν από τους πρώτους σχεδιαστές της υψηλής ραπτικής που εξέφραζε ευθέως τον ενθουσιασμό του για τα τζιν παντελόνια δηλώνοντας μάλιστα χαρακτηριστικά: «Λυπάμαι που δεν είναι δική μου εφεύρεση: δεν υπάρχει άλλο τόσο απλό, πρακτικό και ταυτόχρονα κομψό και σέξι ένδυμα».

Το 1976 η συλλογή του «Saisons Russes», που ισορροπούσε ανάμεσα στην «ελαφρότητα» που αποπνέανε οι στολές που φορούσαν οι χορεύτριες της διάσημης ομάδας κλασικού μπαλέτου του Ντιαγκίλεφ και την επιβλητικότητα της ρωσικής παραδοσιακής ενδυμασίας, ενθουσίασε την κριτική, κερδίζοντας τους χαρακτηρισμούς της «επαναστατικής» και της «συλλογής που θα αλλάξει την πορεία της μόδας».
Η ίδιος ο δημιουργός της δήλωνε τα πιο κάτω: «Δεν ξέρω αν είναι η καλύτερη συλλογή μου, είναι όμως η πιο όμορφη».
Ο Σεν Λοράν λάτρευε το χρώμα και χάρη στην επιμονή του η σύγχρονη γυναικεία γκαρνταρόμπα υιοθέτησε τις πιο εντυπωσιακές εξωτικές αποχρώσεις του κόκκινου και του ροζ, των μπαχαρικών, του πράσινου και του μπλε. To Opium, άρωμα που κυκλοφορεί από τον οίκο το 1977, γίνεται ένα από τα πιο δημοφιλή στην ιστορία της σύγχρονης αρωματοποιίας και παραμένει έως σήμερα ένα από τα αρώματα μπεστ σέλερ.
Το 2002 ο Ιβ Σεν Λοράν δεν δίστασε να συ¬γκρουστεί ανοιχτά με τον Τομ Φορντ, από τα πιο ισχυρά πρόσωπα του νέου κατεστημένου της μόδας. Σε μια από τις συνεντεύξεις που έδωσε εκείνη τη χρονιά, είχε δη¬λώσει: «Δεν έχω καμία σχέση μ' αυτή την καινούργια μόδα. Το επάγγελμα του σχεδιαστή προϋποθέτει πολύ πιο σημαντικά και σοβαρά πράγματα από το να ξέρεις να διακοσμείς όμορφα τις βιτρίνες της μπουτίκ σου

Της Ήλέκτρας Κανέστρι, για το ΕΨΙΛΟΝ.

Green Bags - Οι "πράσινες" τσάντες στο Museum of Bags and Purses

«New Green Bags» ονομάζεται η έκθεση που φιλοξενείται στο Museum of Bags and Purses (The Tassenmuseum Hendrikje) του Άμστερνταμ έως και τις 17 Αυγούστου. Εκτίθενται αχρησιμοποίητες τσάντες, παλιές και σύγχρονες, φτιαγμένες από ανακυκλωμένα υλικά και υλικά φιλικά προς το περιβάλλον και τον άνθρωπο. Η έκθεση εγκαινιάστηκε από την Femke Halsema, εκπρόσωπος του κόμματος των Πράσινων στην Ολλανδία.

Οι σχεδιαστές τσαντών έχοντας οικολογικές ανησυχίες καθιστούν το περιβάλλον κεντρικό στις δημιουργίες τους, όπως στην επιλογή των υλικών και τη μέθοδο κατασκευής. Η έκθεση Green Bags έχει σκοπό να αναδείξει αυτό το ενδιαφέρον τους.

Η επαναχρησιμοποίηση των υλικών δεν είναι κάτι νέο και ηστην έκθεση αποδεικνύεται ότι η πρακτική της επαναχρησιμοποίησης των υλικών εφαρμόστηκε επίσης και στο παρελθόν με επιτυχία. Σε περιόδους που τα υλικά ήταν δύσκολο να βρεθούν, όπως για παράδειγμα κατά τη διάρκεια των πολέμων, ήταν μια πρόκληση για να είναι κάποιος δημιουργικός και ευρηματικός στη χρήση των υλικών. Αλλά η επαναχρησιμοποίηση των υλικών στη μόδα μπορεί επίσης να είναι μια απάντηση στην παρούσα καταναλωτική συμπεριφορά σε μια αναλώσιμη κοινωνία.

Μοναδικές τσάντες μπορούν να γίνουν από ανακυκλωμένα υλικά. Απευθύνονται όμως σε καταναλωτές που είναι συνειδητοί οπαδοί της μόδας, ανησυχούν για το περιβάλλον, και θέλουν να το δείξουν με τη στάση τους. Οι τσάντες μπορούν να γίνουν από πολλά διαφορετικά υλικά, τα ακόλουθα παραδείγματα συμπεριλαμβάνονται στην έκθεση: βούρτσα και τηγάνι από το Henk Stallinga, η τσάντα πουκάμισο από τον Uli Rapp, η τσάντα γούνινο παλτό από τη Georgette Koning και οι τσάντες με καπάκια από τη Frieda Badoux.
.
Τα ανακυκλώσιμα υλικά είναι μια απάντηση στα σκουπίδια και την υπερπαραγωγή. Οι αδελφοί Freitag είναι πρωτοπόροι στη χρήση των ανακυκλωμένων υλικών για να κάνουν τις τσάντες. Οι ελβετικοί αδελφοί έγιναν μόδα το 1993 όταν χρησιμοποίησαν για αυτό το σκοπό ένα πολύχρωμο σκέπαστρο φορτηγού. Η Paula Pontes είναι ένας άλλος σχεδιαστής τσαντών που αντιστέκεται μέσω της χρήσης ανακυκλωμένων υλικών. Οι τσάντες της είναι φτιαγμένες από ελαστικά ποδηλάτων και αυτοκινήτων, διαφημιστικές πινακίδες και παλαιά ύφασμα.
Μερικοί σχεδιαστές έχουν πάει ένα βήμα παρακάτω και χρησιμοποιούν υλικά που βρίσκουν στα σκουπίδια, όπως συσκευασίες από πατατάκια ή χαρτί περιτυλίγματος γλυκών.
Οι τεχνικές όπως το πλέξιμο, η ύφανση και η εκτύπωση δίνουν στις τσάντες μια μοντέρνα εμφάνιση έτσι το σχέδιο των τσαντών συνδυάζει τη χρήση παραδοσιακών υλικών με τη χειροτεχνία.

Στην έκθεση παρουσιάζονται ενδεικτικά τσάντες των: Merel Boers, René Boin, Hester van Eeghen, Mada van Gaans, Corné Gabriels, Connie Groenewegen, Petra Hartman, Ferry Meewisse, Chequita Nahar, Piet Paris, Tytti Peltoniemi, Uli Rapp, Margit Seland, Martine Viergever, Sander Wiersma

Η Sigrid Ivo που εργάζεται 12 χρόνια στο Μουσείο αναφέρει σχετικά

«Το βρίσκω πραγματικά ενδιαφέρον ότι αυτές οι «πράσινες» τσάντες που έχουμε εδώ στο μουσείο είναι όχι μόνο φτηνή μόδα που έρχεται και μετά χάνεται, αλλά κάτι που μένει διαχρονικά. Η εικόνα που είχαμε για την ανακύκλωση πριν από 20 χρόνια έχει αλλάξει πάρα πολύ. Οι σχεδιαστές εργάζονται μαζί με τις εταιρείες για να αναπτύξουν τα βιώσιμα προϊόντα. Έχω την αίσθηση ότι είμαστε ακόμα στην αρχή. Υπάρχουν περισσότερες δυνατότητες μπροστά. Η ποιότητα συνεχώς καλυτερεύει και τα σύγχρονα ανακυκλωμένα προϊόντα είναι αξιόπιστα και μοντέρνα»

Museum of Bags and Purses
Herengracht 573
1017 CD Amsterdam
Tel: 020-5246452
E-mail: info@tassenmuseum.nll
www.tassenmuseum.nll
Ανοιχτό καθημνερινά 10.00-17.00 (κλειστό 1/1, 30/4 & 25/12)

O Tommy Hilfiger στην Ελλάδα

Έχετε πει πως «τα τελευταία δέκα χρόνια, η Ελλάδα έχει αποδείξει ότι είναι μία από τις πιο ενδιαφέρουσες αγορές της Ευρώπης». Πώς και επιλέξατε την Αθήνα, δέκα χρόνια πριν, για να ανοίξετε το δεύτερο ευρωπαϊκό σας κατάστημα;
Όταν εισβάλαμε στην ευρωπαϊκή αγορά, μας προσέλκυσε ιδιαίτερα η ελληνική, καθώς πιστέψαμε στην εξαιρετική αίσθηση του στυλ της. Σήμερα έχουμε πέντε καταστήματα στην Αθήνα και άλλα σε Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Μύκονο, Ρόδο και Τρίκαλα.

Πώς καταφέρνει κανείς να δημιουργήσει μια τεράστια επιχείρηση σε σχέση με το όνομα του, όπως το κάνατε εσείς;
Στη δική μου περίπτωση ήταν ένας συνδυασμός δημιουργίας, αποτελεσματικής έρευνας, επιχειρηματικότητας με ρίσκο, σωστού timing και απλής, καθαρής τύχης. Για να συνεχιστεί, απαιτείται μια ομάδα από πολύ καλούς και ικανούς συνεργάτες που ωθούν την επιτυχία για το μέλλον.

Ποιο είναι το αποτέλεσμα συνεργασίας σας με τον Καρλ Λάγκερφελντ τα τελευταία δύο χρόνια;
Ο Καρλ Λάγκερφελντ με έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό. Πρόκειται για έναν δημιουργικά ιδιοφυή άνθρωπο και φυσικά για το απόλυτο fashion icon. Σχεδιάζοντας για τους μεγαλύτερους οίκους μόδας, εξακολουθεί να είναι το απόλυτο μέτρο σύγκρισης όσον αφορά το στυλ, τη δημιουργικότητα. Έχει μια χαρισματική και συνεχή βελτίωση και είναι ένας από τους πιο αξιοσέβαστους σχεδιαστές στον χώρο μας. Αισθάνομαι μεγάλη τιμή που συνεργάζομαι τόσο στενά μαζί του.

Σε ποιο σημείο συναντά η ειδική αισθητική του Λάγκερφελντ την ευρεία αισθητική του Hilfiger;
Εκείνος αναμειγνύει την παλιά αριστοκρατία με μια μοναδικά σύγχρονη αισθητική, η οποία συμπληρώνει και συναντά τη δική μου φιλοσοφία: κλασικός σχεδιασμός με εκείνο το «κάτι παραπάνω».

Το 1994 ο πρίγκιπας Κάρολος, ο Μάικλ Τζάκσον και ο Μπιλ Κλίντον επέλεξαν να φορέσουν ρούχα με την υπογραφή σας. Τρεις διαφορετικές προσωπικότητες με τελείως διαφορετικό στυλ μεταξύ τους. Πιστεύετε πως ο δικός σας σχεδιασμός έχει την ιδιαιτερότητα να «δένει» με έναν τρόπο ανθρώπους τόσο διαφορετικούς μεταξύ τους;
Απολύτως! Αυτό που αγαπώ περισσότερο στη μόδα είναι το κομμάτι της προσωπικής έκφρασης. Οι άνθρωποι μπορούν να υπογραμμίσουν το προσωπικό τους στυλ με τα δικά μας μοναδικά και κλασικά κομμάτια.


Η Αθήνα διεξάγει κάθε σεζόν μια πολύ επιτυχημένη εβδομάδα μόδας. Θα σας ενδιέφερε να συνεργαστείτε με κάποιον Έλληνα σχεδιαστή;
Πραγματικά φροντίζω να γνωρίζω και να συνεργάζομαι με νέους σχεδιαστές μόδας. Είμαι πάντα ανοιχτός. Άλλωστε η Ελλάδα έχει αποτελέσει για μένα μια θαυμάσια πηγή έμπνευσης, ειδικά όσον αφορά τα χρώματα, τα υφάσματα και τις γραμμές μου.

Είναι υποχρεωμένοι οι σχεδιαστές -(εξ)υπηρετώντας τη φιλοσοφία του εκάστοτε οίκου που εργάζονται- να ακολουθούν συγκεκριμένες γραμμές;
Μια πτυχή της μόδας είναι να επανεφευρίσκει τον εαυτό της. Για εμένα, η ποιότητα και η συνεχής αναζήτηση εμφανίζονται σε κάθε μου κολεξιόν, αλλά τα σχέδια έχουν πάντοτε κάτι καινούργιο πάνω τους. Αν και η φιλοσοφία στον πυρήνα των σχεδίων μου δεν αλλάζει ποτέ, κάθε σεζόν βρίσκω νέους τρόπους να ενημερώνω τη συλλογή μου με μια νέα έμπνευση. Αγαπώ την πρόκληση της επανερμηνείας των πραγμάτων με νέους και διαφορετικούς τρόπους.

Προς τα πού πηγαίνει η μόδα στο μέλλον; Μπορείτε να προβλέψετε -βασιζόμενος στην εμπειρία σας- τι θα συμβεί στα επόμενα πέντε χρόνια;
Η μόδα θα συνεχίσει να αλλάζει και να επανεφευρίσκει τον εαυτό της. Πιστεύω πως η κύρια τάση θα έχει άμεση σχέση με μια παγκόσμια αντίληψη, από την
οποία θα προβάλλονται σχέδια που θα αντικατοπτρίζουν έναν περισσότερο «διεθνή» καταναλωτή.


Ποιο ήταν το μεγαλύτερο μάθημα που πήρατε για τη χρονιά που μας πέρασε;
Κάθε χρόνο μαθαίνω πως το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι να μην αφήνεις κανέναν να σου λέει πως είναι αδύνατον να πραγματοποιήσεις τα όνειρα σου. Χωρίς ελπίδες και όνειρα, ο κόσμος μας θα είχε στερηθεί όλα εκείνα τα μεγαλειώδη πράγματα που έχουν γίνει χάρη σε αυτά.

Για την επόμενη σεζόν, η πλειονότητα των μεγάλων Ιταλών σχεδιαστών επηρεάστηκε νοσταλγικά από τις καλύτερες στιγμές της δεκαετίας του 1980. Ασπάζεστε αυτό τον τρόπο έμπνευσης;
Πιστεύω πως κάθε δεκαετία κουβαλάει μέσα της ένα μοναδικό στοιχείο της κουλτούρας και φυσικά της μόδας σε ένα ευρύτερο επίπεδο. Έτσι, πιστεύω πως κάθε σεζόν, κατά συνέπεια, φέρει μαζί της μια δόση έμπνευσης από προηγούμενες δεκαετίες.

Σε ένα φανταστικό επίπεδο, έχετε τη δυνατότητα να καλέσετε για γεύμα πέντε προσωπικότητες που θαυμάζετε. Ποιες θα ήταν αυτές;
Είναι πάρα πολλοί άνθρωποι που θα ήθελα να καλέσω. Ξεκινώ με την Γκρέις Κέλι, για την ειδική ομορφιά της και την εσωτερική της χάρη. Θα συνέχιζα με
προσωπικότητες από την Αμερική, όπως η Μέριλιν Μονρόε και ο Ελβις Πρίσλεϊ, οι οποίοι θα ήταν σίγουρα στη λίστα μου. Δεν θα μπορούσα να μην καλέσω τον Αντί Γουόρχολ, καθώς η Pop Art υπήρξε πάντα μεγάλη πηγή έμπνευσης νια μένα και, τέλος, αλλά όχι τελευταίος, θα ήθελα να καθίσω σε αυτό το τραπέζι με τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, που είναι ο ήρωας μου.


Είστε ενεργό μέλος της φιλανθρωπικής οργάνωσης Tommy Hilfiger Corporate Foundation. Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσατε, βλέποντας με τα ίδια σας τα μάτια όλες αυτές τις δύσκολες καταστάσεις που συμβαίνουν σε ανθρώπους γύρω μας;
Πραγματικά πιστεύω σε αυτό που λέμε «να προσφέρεις». Υπήρξα αρκετά τυχερός στη ζωή μου και κατάφερα να εκπληρώσω τα όνειρα μου και να ζήσω μια άνετη ζωή. Αν όμως δεν χρησιμοποιεί κανείς τις πηγές που έχει για να βοηθήσει και εκείνους που δεν είναι τόσο προνομιούχοι, πραγματικά πιστεύω πως δεν πάει καθόλου μπροστά. Προσωπικά το βιώνω σαν υποχρέωση μου και ως έναν από τους σκοπούς της ζωής μου, ως μια αποστολή.

To Tommy Hilfiger Corporate Foundation ξεκίνησε να λειτουργεί τον Δεκέμβριο του 1995. Έπειτα από δέκα χρόνια πορείας, ποιο είναι το όραμα σας για το μέλλον;
Στο ξεκίνημα, στόχος μου ήταν να βοηθήσω σε πολλά επίπεδα. Είχαμε την υποστήριξη των Fresh Air Fund, The Martin Luther King Jr. National Memorial Project Foundation, The Race to Erase MS κ.ά. Η δημιουργία της συγκεκριμένης οργάνωσης αποτέλεσε νια μένα ορόσημο στη ζωή μου. Να μπορώ να κάνω τη διαφορά με οποιοδήποτε τρόπο είτε εγώ είτε η εταιρεία μου: αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό νια μένα και αποτελεί και το όραμα μου για το μέλλον.


Πιστεύετε πως η μόδα μπορεί να βοηθήσει με εμφανή αποτελέσματα τέτοιους σκοπούς, χρησιμοποιώντας διάσημα ονόματα, ώστε να ενισχύει και να στηρίζει ουσιαστικά μια οργάνωση, όπως για παράδειγμα το Breast Health Institute το οποίο στηρίζετε;
Το πιστεύω απόλυτα! Συνεργαστήκαμε για το συγκεκριμένο Ινστιτούτο πρόσφατα στο Παρίσι και συγκεντρώσαμε χρήματα διαθέτοντας μια συλλογή από πολυτελή κομμάτια, συμπεριλαμβανομένης και μιας ιδιαίτερης τσάντας Tommy Hilfiger που είχε την υπογραφή της Κάρλα Μπρούνι. Επιπλέον, συνεργαστήκαμε με τον ταλαντούχο ποδοσφαιριστή Τιερί Ανρί, δημιουργώντας το «The One for All Foundation», μια φιλανθρωπική πρωτοβουλία νια να προωθήσουμε και να στηρίξουμε ένα σχέδιο ενάντια στον ρατσισμό και την κοινωνική ανισότητα


Ο Tommy Hilfiger θα βρίσκεται στην Ελλάδα στις 30/06 και 01/07 με αφορμή την επέτειο των 10 χρόνων λειτουργίας του ανακαινισμένου καταστήματος του στην Κηφισιά.

Συνέντευξη στη Ζωή Κουσάκη για τις ΕΙΚΟΝΕΣ.

Η ιστορία των Supremes από τη συλλογή της Mary Wilson

Οι Supremes, το τρίο των μαύρων κοριτσιών από το Ντιτρόιτ, είχαν μια απίστευτη πορεία στη δισκογραφία, εφάμιλλη με αυτήν των Beatles. Μόνο τα αγόρια από το Λίβερπουλ πουλούσαν πιο πολλούς δίσκους από την Νταϊάνα Ρος, τη Μαίρη Γουίλσον και τη Φλοράνς Μπαλάρντ. Όταν δημιουργήθηκαν στο θρυλικό Μόταουν Στούντιο του Ντιτρόιτ, το 1961, σε μια εποχή που ακόμη ο διαχωρισμός της κοινωνίας σε μαύρους και λευκούς ήταν πραγματικότητα, κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει την επιτυχία τους.

Και όμως, δεν ήταν μόνο η φωνή, το μπρίο και η κίνηση που τις έκανε γνωστές Για να φτιάξει την εικόνα τους, η Μόταουν δημιούργησε μια ολόκληρη ομάδα ειδικών -ανάμεσά τους εκείνοι που φρόντιζαν και τις δίδασκαν το μακιγιάζ, το χτένισμα, το ρούχο. Το look ήταν σοφιστικέ, βραδινό: περούκες με ίσια μαλλιά, κόντρα στο άφρο των αφρόντιστων μαύρων κοριτσιών της γειτονιάς, ψεύτικες βλεφαρίδες και απαστράπτουσες τουαλέτες, κεντημένες περίτεχνα με πέρλες, πούλιες ή χρυσές κλωστές... Τα δεκάδες ρούχα από την γκαρνταρόμπα της Γουίλσον παρουσιάζονται στο λονδρέζικο Μουσείο Βικτωρία και Αλμπερτ ως τις 19 Οκτωβρίου. Ο τίτλος της έκθεσης είναι «Η ιστορία των Supremes μέσα από τη συλλογή της Μαίρης Γουίλσον».

Παρουσιάζονται πάνω από 50 κοστούμια που φορέθηκαν από τις original Supremes - τη Mary Wilson, τη Diana Ross και τη Florence Ballard- όσο και από τις Supremes των 70’s, τα οποία δείχνουν ενδυματολογικά όλη την πορεία του group . Η έκθεση έχει σκοπό να αναδείξει το ρόλο που έπαιξαν οι Supremes στην καταπολέμηση των φυλετικών διακρίσεων στη αμερικάνικη κοινωνία καθώς επίσης και την επιρροή τους στους σημερινούς δημιουργούς. Στην έκθεση εξετάζεται επίσης το πόσο προσεγμένα ήταν το γκρουπ ντυμένο από τον Berry Gordy και τους συνεργάτες της Motown για να παρουσιάζονται στο κοινό.

Παρουσιάζετε το πρώτο φόρεμα που φορέθηκε από το γκρουπ όταν ακόμα ονομάζονταν The Primettes. Εκτίθενται κοστούμια που είναι σχεδιασμένα από τον χολιγουντιανό σχεδιαστή Bob Mackie (γνωστό ως “Sultan of Sequins”) καθώς επίσης και κοστούμια που φορέθηκα κατά την εμφάνιση του στην τηλεόραση στο ‘The Ed Sullivan Show’ (όπου συμμετείχαν 17 φορές). Η χρυσή, μπρονζέ και κίτρινη ‘Butterfly’ τουαλέτα με την οποία φωτογραφήθηκαν για το εξώφυλλο του album «Cream of the Crop» το 1969 εκτίθεται όπως επίσης και τα φορέματα που φόρεσαν όταν έγιναν δεκτές από τη μητέρα της Βασίλισσας της Αγγλίας το 1968. Επίσης οι μαύρες βελούδινες τουαλέτες, οι ολοκέντητες με στρας, πέρλες και χρυσό μπροκάρ σχεδιασμένες από τον Mackie, που φορέθηκαν στην αποχαιρετιστήρια συναυλία της Diana Ross το 1970.



Επιπλέον παρουσιάζεται αρχειακό υλικό από εμφανίσεις στη τηλεόραση, άρθρα και φωτογραφίες από περιοδικά της δεκαετίας του '60, τραγούδια του γκρουπ και εξώφυλλα δίσκων του.

Τέλος παρουσιάζεται και η επίδραση των Supremes στο σήμερα. Ένα σύνολο κοστουμιών που φοριούνται από τους Destiny Child εκτίθενται. Επίσης υπάρχει συνέντευξη του γνωστού παρουσιαστή της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου Trevor Nelson όπου γίνεται συζήτηση για τη επιρροή των Supremes στα σημερινά γυναικεία γκρουπ .
Η Mary Wilson, στην οποία ανήκει όλο το υλικό, αναφέρει σχετικά: «Εχω κρατήσει όλα αυτά τα φορέματα αποθηκευμένα για πάνω από 30 χρόνια. Ήταν το όνειρό μου να μπορέσω κάποια μέρα να τα μοιραστώ με τον κόσμο. Είμαι πολύ χαρούμενη που εκτίθενται στο V&A και πρόκειται να ταξιδέψουν σε όλη την Αγγλία».

Η έκθεση είναι μέρος των προγραμμάτων του V&A «Theatre and Performance
Collections». Την έκθεση επιμελήθηκαν οι Geoffrey Marsh (υπεύθυνος του τμήματος «Theatre and Performance Collections»), Victoria Broackes (υπεύθυνη των εκθέσεων), Carol Tulloch (ερευνήτρια, εξωτερική συνεργάτιδα του V&A).
Τα εισιτήρια κοστίζουν £5 (η είσοδος είναι ελεύθερη για παιδιά κάτω των 18 ετών)
Έχει εκδοθεί κατάλογος με τίτλο The Supremes, ο οποίος κοστίζει £12.99
Η έκθεση πρόκειται να ταξιδέψει : The Grundy Gallery, Blackpool (Νοέμβριος
– Ιανουάριος 2009), Birmingham Museum and Art Gallery (Μάρτιος-Ιούνιος 2009) και στο The
British Empire and Commonwealth Museum, Bristol (Ιούλιος-Αύγουστος 2009)

"Τhe Superhereos: Fashion And Fantasy" Οι υπερήρωες κάνουν... μόδα

Δεν μεγαλουργούν μόνο στα κόμικς και στην Έβδομη Τέχνη. Οι υπερήρωες είναι φιγούρες τις οποίες αποθεώνει και η μόδα, αν σκεφτεί κανείς ότι « μοιράζονται μια εμμονή με το σώμα, την ταυτότητά του και τις μεταμορφώσεις του » όπως ανέφερε ο Αντριου Μπόλτον, επιμελητής της έκθεσης «Υπερήρωες: Μόδα και Φαντασία» στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης, που εγκαινιάστηκε την περασμένη Δευτέρα με μια φιέστα η οποία θύμιζε σκηνές από τον κόκκινο τάπητα της απονομής των Οσκαρ.



Με συνοικοδεσπότες τον Ιταλό μόδιστρο Τζιόρτζιο Αρμάνι, τους ηθοποιούς Τζορτζ Κλούνεϊ, Τζούλια Ρόμπερτς και την editor in chief της «Vogue» Άννα Γουίντουρ, το γκαλά των εγκαινίων βρήκε το χολιγουντιανό star system στις επάλξεις μιας έκθεσης (επισήμως άνοιξε τις πύλες της την περασμένη Τετάρτη) η οποία, αν και βασισμένη σε ένα τόσο αμερικανικό θέμα, απέδειξε ωστόσο ότι αυτό αποτελεί πηγή έμπνευσης σχεδιαστών κυρίως εκτός ΗΠΑ.

Μπορεί η «σημαία» της έκθεσης να ήταν το κοστούμι του Κάπτεν Αμέρικα και της Γουόντερ Γούμαν του 1940. Η πλειονότητα όμως των σχεδιαστών που υπογράφουν κοστούμια-εκθέματα προέρχεται από την Ευρώπη. Μεταξύ αυτών κομβική θέση κατέχει ο Γάλλος μόδιστρος Τιερί Μιγκλέρ, ο οποίος έμεινε στην ιστορία της σύγχρονης μόδας για τα κοφτερά του σχήματα, την αλύγιστη μέση και τη φόρμα-κλεψύδρα που κυριάρχησε στη δουλειά του κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980. Εργασία η οποία στέκεται ανάμεσα στις δεκαετίες κατά τις οποίες μεσουρανούσε ο ανήσυχος φεμινισμός και στις σχεδιαστικές απόψεις που διατύπωσαν μεταγενέστερα δημιουργοί όπως ο Βρετανός Αλεξάντερ Μακ Κουίν, το ιταλικής καταγωγής σχεδιαστικό δίδυμο των Dolce & Gabbana και ο βρετανός σχεδιαστής Γκάρεθ Παγκ. Αναφορικά με τον τελευταίο, ο Αρμάνι σχολίασε ότι πρόκειται για τον πιο δημιουργικό προμηθευτή του στυλ υπερήρωα στη σύγχρονη μόδα. Η έκθεση ανοίγει με- τι άλλο;- ένα πορτρέτο του Σούπερμαν που υπογράφει ο Αντι Γουόρχολ. Παρ΄ότι 70 ετών πλέον, ο δημιουργημένος το 1938 υπερασπιστής του δικαίου μοιάζει αγέραστος. Το σκεπτικό της διπλής ταυτότητας είναι τόσο εγγενές στις ιστορίες των κόμικς ώστε αυτό που ο Μπόλτον αποκαλεί « μεταφορική ευπλαστότητα » προσθέτει μερικές ακόμη πινελιές γοητείας στην έκθεση. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Σούπερμαν που μεταμορφώνεται στον Κλαρκ Κεντ πίσω από μια γυάλινη βιτρίνα. Σημαντικό ρόλο στις μεταμφιέσεις της έκθεσης παίζουν οι καθρέφτες σύμφωνα με τρυκ της βικτωριανής εποχής, όπως αναφέρει ο υπεύθυνος για το σκηνικό της έκθεσης Νέιθαν Κρόουλεϊ

Από τα πιο χαρακτηριστικά του δημιουργήματα, η εικονική αναπαράσταση της πόλης Γκόθαμ που δημιουργεί ένα δραματικό φόντο μιας Σπαϊντεργούμαν ντυμένης με δαντέλα διά χειρός των Τζον Γκαλιάνο, Ζαν Πολ Γκοτιέ και Τζιόρτζιο Αρμάνι. Και ήταν ο τελευταίος που περιόδευσε στην έκθεση, μαζί με τους επίσημους προσκεκλημένους, δείχνοντας παιδικό ενθουσιασμό: θέλοντας να πάρει σπίτι, όπως είπε, έναν Σπάιντερμαν σε στάση υπόκλισης και θαυμάζοντας τις πριάπειες φαντασιώσεις του ανατρεπτικού συναδέλφου του, Τζον Γκαλιάνο. Η έκθεση αφιερώνει ένα ξεχωριστό κομμάτι της στους σχεδιαστές κινηματογραφικών κοστουμιών. Όπως το μαύρο λάτεξ με τα γαμψά νύχια που φορούσε η Μισέλ Πφάιφερ ως Κατγούμαν στην ταινία «Ο Βatman επιστρέφει» το 1992.

Παρ΄ ότι δυναμική, με άποψη και ατμοσφαιρική σκηνοθεσία, η έκθεση υστερεί στο κομμάτι της ψηφιακής αναπαράστασης. «Πού είναι τα αποσπάσματα από τις ταινίες που θα μπορούσαν να παρουσιαστούν από κοινού με τα ρούχα;» αναρωτιέται η κριτικός μόδας της «Ιnternational Ηerald Τribune» Σούζι Μένκες, συμπληρώνοντας ότι λείπουν επίσης τα βίντεο που θα μπορούσαν να ενταχθούν στα «συμφραζόμενα» της έκθεσης και να θέσουν «τα ρούχα σε κίνηση». Μια άποψη που φάνηκε να συμμερίζεται και ο Τζιόρτζιο Αρμάνι ρωτώντας αν μια ανδρική δημιουργία του Γκαλιάνο έχει όντως παρουσιαστεί σε πασαρέλα. Ανεξαρτήτως των ενστάσεων, ωστόσο, ουδείς θα μπορούσε να διαφωνήσει ότι η πρωτοβουλία μπορεί να κομίσει φρέσκο και νεανικό κοινό στο μουσείο, μια και βρίσκει τους σχεδιαστές στις καλύτερες στιγμές τους: τότε που παραχωρούν όλη τους τη δημιουργική πνοή στη φαντασία.

Tης Κατερίνας Λυμπεροπούλου, από την εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ

ΕΝΔΥΕΣΘΑΙ, Για ένα μουσείο πολιτισμού του ενδύματος

Στην ημερίδα με θέμα την Ελληνική Μόδα και τη Βιομηχανία της Ένδυσης καθώς και το ρόλο της Πολιτείας στον κλάδο αυτό, που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 15 Απριλίου στo πλαίσιο της 3ης Διεθνούς Εβδομάδας Μόδας, Athens Xclusive Designers Week, παρουσιάστηκε από την κ.Σοφία Παντουβάκη η έκθεση «Ενδύεσθαι».

Η ομιλία της είναι η εξής:
«Για όσους έχετε το Πρόγραμμα εξ αρχής θα δείτε ότι ουσιαστικά εγώ σήμερα αντικαθιστώ την παρουσία και την ομιλία που θα είχε η κα Ιωάννα Παπαντωνίου η από μία έκθεση με τον τίτλο «Ενδύεσθαι», η οποία πραγματοποιήθηκε το Δεκέμβριο του 2007 και Ιανουάριο του 2008 στη Λεμεσό της Κύπρου, στο κέντρο Ευαγόρα Λανίτη από το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα σε συνεργασία με το Ίδρυμα «Ευαγόρα και Κάθλιν Λανίτη».

Το σκεπτικό της έκθεσης αυτής συμπίπτει μ’ ένα γενικότερο σκεπτικό, μια φιλοσοφία που υποστηρίζεται όχι μόνο από την κα Παπαντωνίου αλλά από την Ελληνική Εταιρεία Ενδυμασιολογίας γενικότερα και αφορά τις σκέψεις για τη δημιουργία ενός Μουσείου Πολιτισμού το Ενδύματος.

Θα σας διαβάσω σύντομα το εισαγωγικό κείμενο της κας Παπαντωνίου από την έκθεση, το οποίο δείχνει κάποια στοιχεία από τη φιλοσοφία και το οποίο έχετε και στα χέρια σας και λέει ότι:
«Η ενδυματολογία είναι η μελέτη των ενδυμάτων από ιστορική, οικονομική, ψυχολογική, κοινωνιολογική, γεωγραφική και κατασκευαστική σκοπιά. Ένδυμα είναι κάθε τι με το οποίο σκεπάζουμε το σώμα, ενώ ενδυμασία το σύνολο των εξωτερικών κυρίως ενδυμάτων. Πηγές της ενδυματολογικής έρευνας είναι τα ενδύματα αυτά καθαυτά, τα γραπτά μνημεία, ο προφορικός λόγος, οι καλλιτεχνικές απεικονίσεις, τα κάθε λογής σχέδια και τα κάθε είδους φωτογραφικά και κινηματογραφικά ντοκουμέντα.
Πριν εκατομμύρια χρόνια, τα ανθρώπινα όντα λες και βγήκαν από το δοσμένο φυσικό τους περίβλημα, για να μεταμορφωθούν σε αφύσικα όντα και να δώσουν όψη σε μια υπερ-φύση που θα εξέφραζε την αντίληψη του εαυτού τους ως δαιμόνια, ως πνεύματα, ως αγγέλους. Αυτό χαρακτηρίζει την ανθρωπότητα από τότε μέχρι σήμερα. Η οπτική σχέση μαγείας και τέχνης, η βάση της θρησκείας, της μαγείας, της τέχνης. Η αυτογνωσία μέσα από το ορατό σχήμα. Το μονοπάτι της μαγείας που οδηγεί πέρα από τα εγκόσμια προς ένα αιώνιο σχήμα της ατομικότητας των ανθρώπων, αποτέλεσε ένα αίνιγμα για το σύγχρονο Ευρωπαίο».

Το θέμα της έκθεσης αφορά το ένδυμα από όλες τις οπτικές γωνίες που θα μπορούσε κανείς να το προσεγγίσει. Γιατί ντύθηκε ο άνθρωπος; Τι έπαιξε ρόλο; Η αιδώς ή ο τονισμός της σεξουαλικότητας; Ο στολισμός ή η προστασία; Πότε έγινε αυτό; Τι αναλογεί στον κάθε πολιτισμό; Ένα κομμάτι ύφασμα μπορεί να τυλιχτεί με πολλούς τρόπους γύρω από το σώμα. Στην αρχαία Ελλάδα, ο τρόπος που οι γυναίκες κυρίως τύλιγαν αυτό το κομμάτι ύφασμα γύρω από το σώμα τους, εμπνέει ακόμα και σήμερα τα μεγάλα ονόματα στο χώρο της μόδας.
Κάποια στιγμή αυτό το κομμάτι ύφασμα κόπηκε στο κέντρο, από κει πέρασε το κεφάλι για να κρεμαστεί ελεύθερα από τους ώμους. Από τη στιγμή εκείνη ανοίχθηκαν χιλιάδες δρόμοι στην κοπή και τελικά τη σύνθεση ενδυμάτων με περισσότερα του ενός κομμάτια υφάσματος. Μετά την απογείωση της καλαισθησίας στη δεκαετία του ’30, σήμερα βρισκόμαστε στην υπερβολή του μη φορέσιμου όπου οι σχεδιαστές μόδας χρησιμοποιούν το σώμα με τον ίδιο τρόπο που ένας καλλιτέχνης χρησιμοποιεί τον πηλό, το καναβάτσο ή κάποιο άλλο υλικό για να παράγει τέχνη.

Από τη σωματογραφία μέχρι το μη φορέσιμο, σε μια ελεύθερη εγκατάσταση αυτό πραγματεύεται η έκθεση «Ενδύεσθαι». Αφορμή για τη δημιουργία ενός Μουσείου Πολιτισμού του Ενδύματος. Η έκθεση «Ενδύεσθαι» στην Κύπρο λειτούργησε ως προσχέδιο μιας μεγαλύτερης έκθεσης που προγραμματίζεται να πραγματοποιηθεί στο Μουσείο Μπενάκη στην Αθήνα το 2010 και η οποία θ’ αγκαλιάζει το ίδιο περίπου αντικείμενο, δεν ξέρουμε αν θα είναι ακριβώς αυτός ο τίτλος της, βλέπετε οι φωτογραφίες άλλες είναι κοντινά πλάνα και άλλες είναι γενικές όψεις της έκθεσης και θα δείτε στοιχεία της φιλοσοφίας που ακολούθησε η κα Παπαντωνίου στο στήσιμο και που έχουν να κάνουν ακριβώς μ’ αυτά τα ερωτηματικά που διέπουν το γιατί και πώς ντυνόμαστε και πώς εξελίσσεται η μόδα κατά τη διάρκεια των αιώνων.

Το στήσιμο αφορά έναν κυρίως χώρο στο ισόγειο καθώς και μια ιδιαίτερη ενότητα που φτιάχτηκε κάποτε από ένα πατάρι, θα δω αν υπάρχει κάποια φωτογραφία να σας δείξω ακριβώς τι εννοώ, και όπου ακριβώς ανακατεύθηκαν ρούχα, ενδύματα από διαφορετικές εποχές. Ενώ στον πάνω όροφο του παταριού, στη συγκεκριμένη παρουσίαση που έγινε στην Κύπρο, υπήρχαν δημιουργίες σύγχρονων Κύπριων σχεδιαστών.

Θα ήθελα επίσης ν’ αναφερθώ σε δυο τρία στοιχεία πάρα πολύ σύντομα, σχετικά με τα βασικά ζητούμενα για το όραμα αυτό του Μουσείου Πολιτισμού του Ενδύματος. Οι φορείς που συνεργάζονται για τον σκοπό αυτό είναι η Ελληνική Εταιρεία Ενδυμασιολογίας της οποίας είμαι μέλος κι εγώ, σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη και το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα. Το Μουσείο Μπενάκη και το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα έχουν ήδη δυο πολύ μεγάλες ενδυματολογικές συλλογές, οι οποίες θα μπορούσαν ν’ αποτελέσουν το αρχικό υλικό για κάποια μόνιμη έκθεση του Μουσείου, ενώ υπάρχει και υλικό για περιοδικές εκθέσεις που θα μπορούσαν να εκπροσωπήσουν την Ελλάδα στο εξωτερικό.

Το υλικό αυτό, παρ’ όλο που μιλάμε για ένα Μουσείο, θα ήθελα να σας πω ότι δεν αφορά μόνο παλαιά ενδύματα, η συλλογή βέβαια έχει ενδύματα από τον 16ο αι. και μετά, από την Ελλάδα κυρίως και απ’ τον ευρύτερο ελληνικό χώρο, αλλά και ενδύματα που ανήκουν σε πολύ πιο σύγχρονους σχεδιαστές. Ξέρω ότι ο κ. Τσεκλένης έχει κάνει μια πολύ μεγάλη προσφορά στο Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα αλλά και πολλούς άλλους Έλληνες σχεδιαστές που εκπροσωπούνται με δείγματα των πολύ τελευταίων χρόνων.

Ο στόχος είναι το Μουσείο αυτό να γίνει στην Αθήνα και αναζητούνται συμπαραστάτες και χορηγοί και βέβαια στόχος είναι το Μουσείο Πολιτισμού του Ιδρύματος να συνεργάζεται με τον Πανελλήνιο Σύλλογο Σχεδιαστών Μόδας και όλους τους αρμόδιους φορείς που μπορεί να έχουν σχέση με το ένδυμα και να υπάρχει μια άμεση σύνδεση ανάμεσα στην ιστορία του ενδύματος θεωρώντας ότι το ένδυμα πάντα σηματοδοτεί το χρόνο και σηματοδοτεί τα χαρακτηριστικά της κάθε εποχής, όχι μόνο στην ιστορία αλλά και στο σήμερα. Ο στόχος λοιπόν είναι η συνεργασία του Μουσείου αυτού ν’ αφορά και τη σύγχρονη δημιουργία, να υπάρχει δηλαδή ενδεχομένως μια δυνατότητα πασαρέλας, πωλητηρίου και άλλων τέτοιων στοιχείων.»

Πηγές φωτογραφιών:

Από το site του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος και του Ιδρύματος Λανίτη.