Παρασκευή 11 Ιουλίου 2008

Yves Saint Laurent - Ο Βασιλιάς της γαλλικής μόδας


Τα ρούχα του αγαπήθηκαν από την υψηλή κοινωνία και το λογότυπό του με τα τρία γράμματα έγινε διάσημο σε όλο τον κόσμο. Η αχλή του μύθου που περιβάλλει το Γάλλο μόδιστρο δεν πρόκειται να σβήσει με το θάνατο του. Κι αυτό όχι μόνο επειδή έφερε πά¬ντα χαρακτηριστικά μυθιστορηματικής περσόνας, αλλά γιατί κυρίως ήταν «ο πρώτος που ανήγαγε την υψηλή ραπτική σε τέχνη και της έδωσε διεθνή επιρροή», όπως δήλωσε για εκείνον ο πρόεδρος Νικολά

Γεννήθηκε την εποχή που η Σανέλ έκανε επανάσταση στη μόδα με το «μικρό μαύρο φόρεμα» και ξεκίνησε την καριέρα του ως σχεδιαστής δίπλα στον Κριστιάν Ντιόρ που επέστρεψε στη μεταπολεμική γυναικεία μόδα τη χαμένη της θηλυκότητα. Στη μετέπειτα αυτόνομη πορεία του στο χώρο κέρδισε τη θέση του στο πάνθεον δίπλα στους ευφυείς δασκάλους και προκατόχους του. Όταν ήταν ακόμα εν ζωή, αρκετοί αποκαλούσαν τον Ιβ Σεν Λοράν «τελευταίο θρύλο» της μόδας του 20ού αιώνα. Αποχαιρετώντας τον, αξίζει να αναφερθούμε στις πτυχές του έργου του για τις οποίες η μόδα δεν πρόκειται να τον ξεχάσει ποτέ.

Ήταν ο νεότερος σχεδιαστής που είχε αναλάβει ποτέ έναν οίκο μόδας - έγινε καλλιτεχνικός διευθυντής του οίκου Christian Dior σε ηλικία μόλις 21 ετών! Έγινε το «δεξί χέρι» του ίδιου του Κριστιάν Ντιόρ ενώ είχε μόλις συμπληρώσει τα 17 έτη. Με την πρώτη του κιόλας συλλογή για το θρυλικό οίκο, στάθηκε στο ύψος της φήμης του και απέσπασε θριαμβευτικές κριτικές. Το 1965, στην κολεξιόν Mondrian για τον οίκο Yves Saint Laurent πια, ανέδειξε τα γεωμετρικά μοτίβα σε κορυφαία τάση. Το 1966, προβλέποντας τη ραγδαία εξέλιξη του χώρου του pret-a-porter, λάνσαρε τη δεύτερη, πιο οικονομική σειρά της φίρμας του, την Yves Saint Laurent-Rive Gauche. Την ίδια χρονιά παρουσιάζει στην κολεξιόν του το σμόκιν, σήμα κατατεθέν του στιλ του, καθιερώνοντας το στη γυναικεία γκαρνταρόμπα. Στην ίδια συλλογή δίνει έμφαση και στο γυναικείο κουστούμι, του οποίου υπήρξε και ένας από τους βασικούς υποστηρικτές. Και τα δύο θεωρούνται πως ήταν από τις καινοτομίες που «απελευθέρωσαν» τη γυναίκα μέσα από τη μόδα και το στιλ.

Στον Ιβ Σεν Λοράν η μόδα χρωστάει το στιλ σαφάρι. Μεγαλωμένος ο ίδιος στην Αλγερία, πρώην αποικία της Γαλλίας, επηρεάστηκε από την «αποικιακή» αρχιτεκτονική και αισθητική και εμπνεύστηκε το στιλ που συνδύαζε τα στοιχεία της με κάποια αφρικανικά μοτίβα. Πρώτη φορά ο σχεδιαστής παρουσιάζει το safari jacket το 1968. Από την ίδια καλοκαιρινή συλλογή προέκυψαν όμως δύο ακόμα μεγάλες τάσεις που σημάδεψαν τη μόδα της εποχής: οι διάφανες μπλούζες και η ολόσωμη φόρμα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 ήταν από τους πρώτους σχεδιαστές της υψηλής ραπτικής που εξέφραζε ευθέως τον ενθουσιασμό του για τα τζιν παντελόνια δηλώνοντας μάλιστα χαρακτηριστικά: «Λυπάμαι που δεν είναι δική μου εφεύρεση: δεν υπάρχει άλλο τόσο απλό, πρακτικό και ταυτόχρονα κομψό και σέξι ένδυμα».

Το 1976 η συλλογή του «Saisons Russes», που ισορροπούσε ανάμεσα στην «ελαφρότητα» που αποπνέανε οι στολές που φορούσαν οι χορεύτριες της διάσημης ομάδας κλασικού μπαλέτου του Ντιαγκίλεφ και την επιβλητικότητα της ρωσικής παραδοσιακής ενδυμασίας, ενθουσίασε την κριτική, κερδίζοντας τους χαρακτηρισμούς της «επαναστατικής» και της «συλλογής που θα αλλάξει την πορεία της μόδας».
Η ίδιος ο δημιουργός της δήλωνε τα πιο κάτω: «Δεν ξέρω αν είναι η καλύτερη συλλογή μου, είναι όμως η πιο όμορφη».
Ο Σεν Λοράν λάτρευε το χρώμα και χάρη στην επιμονή του η σύγχρονη γυναικεία γκαρνταρόμπα υιοθέτησε τις πιο εντυπωσιακές εξωτικές αποχρώσεις του κόκκινου και του ροζ, των μπαχαρικών, του πράσινου και του μπλε. To Opium, άρωμα που κυκλοφορεί από τον οίκο το 1977, γίνεται ένα από τα πιο δημοφιλή στην ιστορία της σύγχρονης αρωματοποιίας και παραμένει έως σήμερα ένα από τα αρώματα μπεστ σέλερ.
Το 2002 ο Ιβ Σεν Λοράν δεν δίστασε να συ¬γκρουστεί ανοιχτά με τον Τομ Φορντ, από τα πιο ισχυρά πρόσωπα του νέου κατεστημένου της μόδας. Σε μια από τις συνεντεύξεις που έδωσε εκείνη τη χρονιά, είχε δη¬λώσει: «Δεν έχω καμία σχέση μ' αυτή την καινούργια μόδα. Το επάγγελμα του σχεδιαστή προϋποθέτει πολύ πιο σημαντικά και σοβαρά πράγματα από το να ξέρεις να διακοσμείς όμορφα τις βιτρίνες της μπουτίκ σου

Της Ήλέκτρας Κανέστρι, για το ΕΨΙΛΟΝ.

Πέμπτη 3 Ιουλίου 2008

Green Bags - Οι "πράσινες" τσάντες στο Museum of Bags and Purses


«New Green Bags» ονομάζεται η έκθεση που φιλοξενείται στο Museum of Bags and Purses (The Tassenmuseum Hendrikje) του Άμστερνταμ έως και τις 17 Αυγούστου. Εκτίθενται αχρησιμοποίητες τσάντες, παλιές και σύγχρονες, φτιαγμένες από ανακυκλωμένα υλικά και υλικά φιλικά προς το περιβάλλον και τον άνθρωπο. Η έκθεση εγκαινιάστηκε από την Femke Halsema, εκπρόσωπος του κόμματος των Πράσινων στην Ολλανδία.

Οι σχεδιαστές τσαντών έχοντας οικολογικές ανησυχίες καθιστούν το περιβάλλον κεντρικό στις δημιουργίες τους, όπως στην επιλογή των υλικών και τη μέθοδο κατασκευής. Η έκθεση Green Bags έχει σκοπό να αναδείξει αυτό το ενδιαφέρον τους.

Η επαναχρησιμοποίηση των υλικών δεν είναι κάτι νέο και ηστην έκθεση αποδεικνύεται ότι η πρακτική της επαναχρησιμοποίησης των υλικών εφαρμόστηκε επίσης και στο παρελθόν με επιτυχία. Σε περιόδους που τα υλικά ήταν δύσκολο να βρεθούν, όπως για παράδειγμα κατά τη διάρκεια των πολέμων, ήταν μια πρόκληση για να είναι κάποιος δημιουργικός και ευρηματικός στη χρήση των υλικών. Αλλά η επαναχρησιμοποίηση των υλικών στη μόδα μπορεί επίσης να είναι μια απάντηση στην παρούσα καταναλωτική συμπεριφορά σε μια αναλώσιμη κοινωνία.

Μοναδικές τσάντες μπορούν να γίνουν από ανακυκλωμένα υλικά. Απευθύνονται όμως σε καταναλωτές που είναι συνειδητοί οπαδοί της μόδας, ανησυχούν για το περιβάλλον, και θέλουν να το δείξουν με τη στάση τους. Οι τσάντες μπορούν να γίνουν από πολλά διαφορετικά υλικά, τα ακόλουθα παραδείγματα συμπεριλαμβάνονται στην έκθεση: βούρτσα και τηγάνι από το Henk Stallinga, η τσάντα πουκάμισο από τον Uli Rapp, η τσάντα γούνινο παλτό από τη Georgette Koning και οι τσάντες με καπάκια από τη Frieda Badoux.
.
Τα ανακυκλώσιμα υλικά είναι μια απάντηση στα σκουπίδια και την υπερπαραγωγή. Οι αδελφοί Freitag είναι πρωτοπόροι στη χρήση των ανακυκλωμένων υλικών για να κάνουν τις τσάντες. Οι ελβετικοί αδελφοί έγιναν μόδα το 1993 όταν χρησιμοποίησαν για αυτό το σκοπό ένα πολύχρωμο σκέπαστρο φορτηγού. Η Paula Pontes είναι ένας άλλος σχεδιαστής τσαντών που αντιστέκεται μέσω της χρήσης ανακυκλωμένων υλικών. Οι τσάντες της είναι φτιαγμένες από ελαστικά ποδηλάτων και αυτοκινήτων, διαφημιστικές πινακίδες και παλαιά ύφασμα.
Μερικοί σχεδιαστές έχουν πάει ένα βήμα παρακάτω και χρησιμοποιούν υλικά που βρίσκουν στα σκουπίδια, όπως συσκευασίες από πατατάκια ή χαρτί περιτυλίγματος γλυκών.
Οι τεχνικές όπως το πλέξιμο, η ύφανση και η εκτύπωση δίνουν στις τσάντες μια μοντέρνα εμφάνιση έτσι το σχέδιο των τσαντών συνδυάζει τη χρήση παραδοσιακών υλικών με τη χειροτεχνία.

Στην έκθεση παρουσιάζονται ενδεικτικά τσάντες των: Merel Boers, René Boin, Hester van Eeghen, Mada van Gaans, Corné Gabriels, Connie Groenewegen, Petra Hartman, Ferry Meewisse, Chequita Nahar, Piet Paris, Tytti Peltoniemi, Uli Rapp, Margit Seland, Martine Viergever, Sander Wiersma

Η Sigrid Ivo που εργάζεται 12 χρόνια στο Μουσείο αναφέρει σχετικά

«Το βρίσκω πραγματικά ενδιαφέρον ότι αυτές οι «πράσινες» τσάντες που έχουμε εδώ στο μουσείο είναι όχι μόνο φτηνή μόδα που έρχεται και μετά χάνεται, αλλά κάτι που μένει διαχρονικά. Η εικόνα που είχαμε για την ανακύκλωση πριν από 20 χρόνια έχει αλλάξει πάρα πολύ. Οι σχεδιαστές εργάζονται μαζί με τις εταιρείες για να αναπτύξουν τα βιώσιμα προϊόντα. Έχω την αίσθηση ότι είμαστε ακόμα στην αρχή. Υπάρχουν περισσότερες δυνατότητες μπροστά. Η ποιότητα συνεχώς καλυτερεύει και τα σύγχρονα ανακυκλωμένα προϊόντα είναι αξιόπιστα και μοντέρνα»

Museum of Bags and Purses
Herengracht 573
1017 CD Amsterdam
Tel: 020-5246452
E-mail: info@tassenmuseum.nll
www.tassenmuseum.nll
Ανοιχτό καθημνερινά 10.00-17.00 (κλειστό 1/1, 30/4 & 25/12)